Feestelijke stemming weerstaat storm
Het is 7 juni 2017 en wij, organisatoren van het Parkinson Café, weten wat wij willen: dankzij een donatie van de Ruigrok Stichting varen wij met het schip ‘ de stad Dockum’ van de Oerkap in de Waarderpolder naar Cruquius en terug. Het is zacht voorjaarsweer, er staat een aangename koele bries, de zon schijnt. De boot glijdt over het water. De aanwezige bezoekers van het Parkinson Café hebben er zin in.
Tijdens de tocht vertelt Marianne Bloem, gids van het Haarlemse Gilde, over enkele historische gebouwen die wij passeren: over de Waag, de bierbrouwerijen, het Teylersmuseum en molen de Adriaen.Ook Ed Leliveld de accordeonist en de fotograaf Ton van Steijn ontbreken niet. Wij drinken en eten met genoegen.
De boottocht is bedoeld om het seizoen af te sluiten met een feestelijk afscheid van Wil de Rijke, actief organisator van het eerste uur van het Parkinson Café. Zij vindt het na 6,5 jaar verantwoordelijkheid voor het Café genoeg geweest en draagt het stokje over aan anderen. Zij wil nog zoveel doen en het Café vraagt veel van haar tijd. In een interview tijdens de tocht vertelt zij dat zij zoveel heeft op te ruimen in huis en zij wil zo graag weer gaan schilderen!
Wil krijgt uit handen van Miriam Leenders van de Landelijke Vereniging van Parkinson patiënten een broche ‘De Zilveren Meeuw’ opgespeld. Na voordracht van een gedicht worden van de bezoekers van het Parkinson Café en van de organisatoren een mooie bos bloemen met een bloemenabonnement en een goed gevulde enveloppe met daarbij suggesties voor aankopen en uitjes overhandigd.
Tot slot krijgt Wil de Rijke een oorkonde als Erelid van het Parkinson Café Haarlem & Omstreken uitgereikt en krijgt Jan de Rijke een oorkonde als Lid van Verdienste.
Alles klopt, behalve het weer. Het stormt, windkracht 6 met uitschieters naar windkracht 9.
De schipper vindt het onverantwoord om uit te varen. Wij blijven aangemeerd aan de kade in de Waarderpolder en voeren de feestelijkheden uit zoals gepland in een vrolijke en geanimeerde sfeer.
Op het weer hebben wij geen invloed, het is een kwestie van aanvaarden en roeien met de riemen die je hebt. Het lijkt de ziekte van Parkinson wel.